Bir korku filmi klişesi olan ve bu anlamda her yerde telaffuz edilerek tasdik edilen “İlk Önce Gözlüklülerin Ölmesi” konusunda Hollywood’un haklı olduğunu iddia edeceğim.
Doğrudur. Ben de katil olsam ilk önce gözlüklüleri hedef alırım. Kolay yemdir çünkü. Neden derseniz, işte nedenler:
1. Gözlerimizin kenarlarındaki görüntüyü algılayan sinirlerin frekansı daha yüksektir. Avcı/Av ilişkileri için önemli bir adaptasyon olan bu durum gözümüzün efektif gördüğü alanın dışındaki bir tehdidi algılamaya yarar. Gözlüklüklerde ilgili kenarlar gözlüklü görüş alanı dışında kaldığı için tehdidi algılamazlar.
2. Gözlüklü olup çalışkan olanların oranı gözlüksüz olup çalışkan olanlara oranla yüksektir. Genellikle çok çalışkan kişiler hayatları boyunca bedenlerini değil beyinlerini terbiye etmiştir. Bu sebepe fiziksel olarak dövüşmeye, hızlı koşmaya, panter reflekslerine uygun ya da meyilli değillerdir. Masabaşı çalışma olasılıkları yüksek olduğu için fiziksel performansları körelmiştir.
3. Herhangi bir arbede ya da kaçış sırasında gözlüklerini düşürerek en önemli duyu organlarını kaybetmiş olurlar. Bu da kaçma başarısını olumsuz yönde etkiler. Varkalım olasılığını düşürür.
Bu durumda “klişe ama gerçek” diyebiliriz. Öyle değil mi?
