Daha önce Yiğit Özgür’ün bir karikatürünün bende derin bir hüzün yarattığını söylemiş ve burada paylaşmıştım. (Tıklayın).
Bugün Erdil Yaşaroğlu’nun karikatürlerini incelerken de benzer bir duruma rastladım.
Neredeyse ağlayacağım, dokunmayın. Bu nasıl bir şey ya…
Zekasına imrendiğim birisi var: Yiğit Özgür. Onu güldürürken buluruz, bazen de “düşündürüp” güldürürken. Ancak bir de sadece düşündürdüğü, belki biraz da hüzünlendirdiği nadir eserleri vardır.
İşte, bir biçimde sunmak istediğim, en paylaşılası bulduğum. Görmemi sağlayan Osman Ender Kalender’e teşekkürler.
“Yorumsuz” bırakacağım, ancak bir şiire ilham olduğunu da belirtmem gerek.