Blog tutanlar arasında moda olduğu üzere, ben de 2014’ün genel olarak bir değerlendirmesini yapmak ve 2015’e dair beklentilerimi buraya yazayım dedim. Bir benzerini geçen yıl da yapmıştım. Geçenlerde denk gelip de okuyunca böyle bir özet yazmış olmak hoşuma gitti. Tekrarına “meyyalim” bundan.

2014 yılında blogum 37.000 kez görüntülenmiş. 79 adet yazı yazmış / paylaşım yapmışım. Bunların 18’i Perşembe günüymüş. Perşembe lider görünüyor nedense. 2014 yılında yaptığım paylaşımlardan en çok görüntülenen beşi şöyle:

1. Ahmet Çakar’ın Buz Kovası etkinlikleri hakkındaki fütursuzluğuna yaptığım eleştiri: Buz Kovasını Eleştirmek 
2. Mutlu çiftlerin neden kilo aldığına yönelik sesli düşünüşüm: Mutlu Çiftler Neden Kilo Alıyor
3. Google Play kitap mağazasındaki türlü çeşit sahtekârlıklara olan sitemim: Yeni bir Dolandırıcılık Türü
4. Bir adet mini öyküm: Sadık Dostlar
5. Bir adet de öyküm: Minibüs Klonu

2014 yılında Açık Bilim için 11 adet, kuşkucu komünitemiz Yalansavar için 4 adet yazı kaleme aldım. Üretim Ekonomisi Kongresi‘nde bir adet bildiri sundum. Aynı bildiriyi Havacılıkta İnnovasyon Çalıştayı‘nda Türk ve Alman meslektaşlarımla paylaştım. 2014’ün sonunda doktora yeterlilik sınavını geçtim ve resmen doktor adayı oldum.

TEDxReset 2014 etkinliğinde “Bilim Yeterince Heyecanlıdır” adlı bir konuşma gerçekleştirdim. Garanti Bankası Yöneticiler Zirvesi 2014’te de “Şuradan Satürn’e İki Kişi Uzatır mısınız?” adlı, geleceğin belirsizliği üzerine başka bir konuşma yaptım.

2014’te Astrolojinin Bilimle İmtihanı adlı kitabımı nihayet bitirdim. Versus / Aylak Kitap ile anlaştım ve 2015 yılına planladık (Şubat / Mart gibi çıkmış olacak). Türkiye’nin ilk “sadece çevrimiçi” yayınevi Entropol Kitap‘ı ortaya çıkardık. Galaktik Tiyatro adlı öykü kitabımı oradan yayımladık. Bu arada TÜYAP fuarında hayatımın kitaplarından birinin çevirmeni olma şansı buldum. Domingo ile anlaştık ve çeviriye başladım. O da Mart-Nisan gibi çıkmış olur diye düşünüyorum.

2014 yoğum geçti kısacası. Unuttuğum bir şeyler mutlaka vardır. Fakat felek bana en büyük sürprizini yapmak için yine 2014’ün sonunu bekledi. Onu da sonra anlatırım… Dıı dırımmm…

Heyecan 2015’te…

2015’ten beklentim büyük. Yukarıda söylediğim gibi, birisi benim yazdığım, diğeri ise benim çevirdiğim iki kitap 2015’in ilk çeyreğinde piyasada olacak. Daha önce bildirisini sunduğum Kavramsal Model: 3K‘nın üzerine gitmeyi düşünüyorum. Bir ihtimal öncelikle bildiriyi yayına çevireceğim. Sonrasında da ampirik verilerle uygunluğunu test edeceğim.

Açık Bilim Radyo Programı için Ömer Cansızoğlu ile yaptığımız bazı planlarımız var. Mayıs ayı itibariyle bir radyoda başlayabiliriz. Şimdilik adını “Muhabbet Teorisi” olarak değiştirdiğimizi ilan edeyim. Yayına nasıl gireriz zaman gösterecek.

Artık doktor adayı olduğuma göre tezimde ne çalışacağımı seçeceğim yıl bu yıl olacak. Bu da ayrı bir heyecan tabi. Aklımda onca konu var. Hepsi için literatürü tarayıp nasıl bir şey yapacağıma karar vermek zahmetli bir süreç olacak. Bu arada Kültür Üniversitesi’nde “Havacılıkta Yer Hizmetleri Yönetimi” bölümünde üçüncü defa Emniyet Yönetimi dersi açacağım.

İşte böyle… Yorucu ve heyecanlı bir yıl geçti, şimdi yenisi geliyor. Herkesin yıl boyunca -ve sonrasında da tabi ki- mutlu ve huzurlu olması dileğiyle.

Bazı okurlarımdan beklenmedik eleştiriler aldım…

Beklemediğim şey eleştirilerin içeriği değildi. Beni “Hep teknik yazılarınızı koyuyorsunuz artık. Biraz daha güncel, edebi ya da sizle ilgili, hayatla ilgili yazılarınız nerede?” diyen okurlarımın bulunmasıydı…

Elbette okunduğumu biliyordum. Site istatistikleri var, geri beslemeler, yorumlar var. Bu yolla tanıştığım kıymetli insanlar var. Ancak yine de beklenmedik oldu benim için. Güzel de oldu.

Aslında haklı bir eleştiri. Ne zamandır kendime ve hayata dair bir şeyler yazamıyorum. Bunda şu son 6 aylık süreçte ailecek yaşadığımız sağlık problemleri, benim iş yoğunluğum vb. bir çok etken var. Düşünmeyi bile bırakmıştım diyebilirim. Bugünlerde yeniden başlamış olduğumda farkettim bunu. Hakikaten: Sorgulamayalı, sual etmeyeli ne kadar zaman olmuş?

Bir de ilerleyen ve levmettiğim kendi rasyonel karakterim beni ele geçiriyor.

Duygu lazım biraz. Duygusallık lazım… Havacılıkla ilgili olmayan son on yazıya bakınca bu defa biyoloji, felsefe vs. ama bir şekilde teknik ya da bilimsel yazılarla karşılaşıyorum. Geçtiğimiz günlerde “Dünya Oteli”ni yazmış olmam sırf bu yüzdendi…

Şimdi karar verdim, artık mütemadiyen bir şeyler karalayacağım. Yazmanın ve yazıyor olmanın beni rahatlattığını da tamamen unutmuştum ve bunu da yeniden hatırlamamda bana yardımcı olacak yazmak.

Abartıp çok hızlı girersem kusura bakmayın.

Sevgiler.

Kişisel site… Site lafının bir ara IXIR reklamındaki Banu Alkan repliği sayesinde aynı zamanda oturduğumuz evler birbirine benzerse bir arada anılmak için sarfedilen kelime de olduğunu keşfetmiştik.

“İstanbul’da yer mi var ki site yapalım”…

Öyle demeyin Banu Hanım,

Onca orman var… Yakın, belediyeden de adam angaje edin, yer açılsın. Belediyeci ile siz birlikte puro yakın. Çamlar meşeler yanarken aldığınız keyfi tütünle pekiştirin…

Velhasıl kişisel site yaparken bırakın orman yakmayı, neredeyse entropi bile arttırmadığımızı söyleyebiliriz. Üstelik bu bloglar, forumlar sayesinde epey bir bilgi de insanlığın ortak kullanımına açılmış oldu. Zira -okuyanlar da bilirler- daha önce “İnternetin getirdikleri” ve “Üçüncü kültür” hakkında bir iki akademikimtrak yazı kaleme almıştım. Benim hayran olduğum şey, işte bu blog/forum kültürüdür.

Geçtiğimiz günlerde öğrencilerin belirtilmiş soru tipine göre düzeylerini belirleyen bir yazılım yazacak oldum. Ticari bir mesele olmadığı için olayı sevgili iş ortaklarıma ya da benim için bunu eser iş olarak ortaya çıkartabilecek arkadaşlara paslamadım. Veritabanı hususunda çok iyi olmadığımdan Excel üzerinden çalışan, ancak bir Windows uygulaması olan bir şeyler ortaya çıkarttım. Gerek Excel’i dışarıdan kullanmak, gerekse özellikle grafikler oluştururken kullandığım bir Windows denetimi olan MsChart’ı öğrenirken bu engin denizden inanılmaz faydalandım. Böyle giderse kütüphaneler tarihe karışacak… Hatta “ders kitapları da”. Özellikle bilgisayar konusunda artık kitap basmak göz göre göre zarar etmek demek (göz göre göre kazık yemek isteyip onları almaya devam etmek isteyenler hala hatırı sayılır miktarlarda demek ki…)

Tabi şimdi olaylara bakış açım böyle. Yani blog dediğin, forum dediğin ademoğluna faydalı olmalı. Bu yüzden bildiğiniz mecralarda yazdığım yazıları kendi sitemde yayınlıyorum. Başka yayınlayacak gazete, web sitesi vs. bulamazsam, o tip yazın eserlerimi de sitemek koyuyorum. Fakat başlıkta da sölediğim gibi, benim şu blog mantığını bir kavramam gerek.

Akşama kadar car car car, siyaset, felsefe, politika, bilim, onca insanla fazlasıyla şey konuşuyor, insanlara düşüncelerimi serbest bir dille aktarıyorum zaten. Yazmayı kasıntı görmemin sebebi çok titiz olmam. Gazetecilik tarafımızın vermiş olduğu bir huy olsa gerek. Canı çıkarmadan huyu çıkaramam, ama huyu taksonomik bir hapishaneye koyabilirim. “Yani kardeşim, yazdığın yazının sınıfına göre davranış beğen… Madem blog yazacaksın, serbest ol. Kimse seni ayıplayacak değil…”

Öyle ya…

Şu andan itibaren günlük meseleler karşısındaki düşünceleri bir şekilde dile getirmem lazım. Mizahi yönümün kuvvetli olduğunu söyleyen arkadaşlar bunu yazılarıma aktarmadığımdan şikayet ederler.

Şimdi o zaman ben ağlanacak halimize bi güldürmeye çalışayım bakalım kendimizi…

“Blog” muymuş, yoksa “buz bloğu” mu anlarız…